Onun son sözü (şiir)

Zeynure İsa (Doğu Türkistan)

(Söylemek isteyip söyleyemediği son söz; acaba neydi?!)

 Sıfırdan aşağı

30 derece soğuk

Bir zamanlar gül kokan

Güzeller güzeli şehirde – Gulca’da,

Ölüm kokuyor

Çin zalimi elinde, ölüm kusan kaleşnikoflar

Kocaman hortumdan fışkırıyor zehirli soğuk su

İnsani hakları için

Öz toprağının bağımsızlığı için

Öz toprağına düştü Uygur mertleri…

Ay yüzlü kızlar, batur oğlanlar

Görüyor musun?!

Buz katmış şehitlerden dağ!!!

(Ölmeyen her canın yüreğinde dağ)

Anneler gözyaşları buz

Bembeyaz sakallarda buz kattı göz yaş

(Sene 1997, 5 Şubat)

Şehitlerin birisi, senin ağabeyin idi: Mustafa.

Onu öldüren Çinli’nin eli,

Sana vurdu kısırlaştırma iğnesi

(Kedi köpeklere vurulan iğne)

Sen aşık idin komşu kızına (O da hem sana)

Bahar mevsimini bekliyordunuz düğün için.

Yine o Çinli’nin, o kanlı eli

Maşuğun (sevgilin) o, kızı, saçından çekerek, süründürerek

Götürdü Çin Seddi içine

Milyon bahtıkara Uygur kızıyla beraber

Bu da yetmedi

9 yaş üzeri erkekleri, ev evden yakaladı Çin zalimleri

Hapse attı

 

Çoktan Pekin’den

Komünist parti yetkililerini

Yani 90 yaş 80 yaş ihtiyar Çinlileri taşıyan uçak

Doğu Türkistan’da yerini almıştı, uzman doktorlarıyla

Mustafa’nın sağ tarafına sıkıldı bir kurşun,

Maksat onu değil öldürmek

Can çekişirken (henüz ölmeden)

Onun kalp, ciğer, böbreğini sökmek

İhtiyar “Çinli… başkan…” mahlukların içine takmak…

Yine Çinli’nin kanlı eliyle

Vahşice söküp alındı yürek, bağırsak, böbrek, dalak

Genç masum, o, Mustafa’daki o aşık yürek!

Yürek damarları patır patır koparılırken

“Allah’ım” diyebildi Mustafa

Devam etti sözüne ama sessiz.

Haksızlık, adaletsizliğe dolmuş bu dünya,

Onun son sözlerini duyamadı.

Acaba o, ne söylemiş olabilir?

Kendimizi onun yerine koyup görsek mi?

Onun son sözlerini tahmin edebilir miyiz?

İnsanlık için kafa yorsak mı?

Acaba onun son sözü nedir?